Opis

Zielone oszustwo – więcej niż alarm: krytyczna diagnoza nowej zielonej rewolucji

Marc Morano, znany publicysta i komentator debaty klimatycznej, powraca z kolejną książką, która burzy status quo dominujące w narracji środowiskowej. „Zielone oszustwo. Dlaczego Zielony Nowy Ład jest gorszy, niż myślisz” to publikacja odważna, wyrazista i napisana językiem celowo konfrontacyjnym – ale za tymi emocjami stoi uporządkowany zestaw argumentów, które trudno zignorować.

Zielony Nowy Ład – utopia czy narzędzie kontroli?

Zielony Nowy Ład (Green New Deal) – hasło, które zdobyło polityczny rozgłos na Kapitolu i poza nim – to plan wielkiej transformacji społeczno-gospodarczej, zakładający odejście od paliw kopalnych, przebudowę systemu energetycznego, ograniczenia emisji i promowanie tzw. sprawiedliwości klimatycznej. Dla jego zwolenników to cywilizacyjny skok ku ekologicznej i równościowej przyszłości. Dla Morano – to program radykalnej przebudowy porządku społecznego, podszyty ideologią, która pod pozorem ochrony środowiska forsuje mechanizmy centralizacji władzy i kontroli nad jednostką.

Książka Zielone oszustwo ukazuje ten projekt nie jako neutralną politykę ekologiczną, lecz jako nową formę inżynierii społecznej. Autor przekonuje, że Zielony Nowy Ład nie jest jedynie „drogim programem”, ale czymś znacznie bardziej niebezpiecznym: próbą redefinicji wolności, własności prywatnej i roli państwa. Wskazuje na powiązania pomiędzy zwolennikami GND a środowiskami forsującymi koncepcje globalnego zarządzania (Great Reset), a także analizuje konkretne propozycje legislacyjne oraz ich skutki dla klasy średniej, rolnictwa, transportu i przemysłu.

_

_

Morano: rzecznik wolnego rynku w czasach „klimatycznego konformizmu”

Marc Morano znany jest ze swojej działalności w serwisie ClimateDepot.com oraz filmów Climate Hustle i Climate Hustle 2, w których obnaża – jego zdaniem – mechanizmy manipulacji w debacie klimatycznej. W Zielonym oszustwie nie tyle zaprzecza zmianom klimatu, co podważa sposób, w jaki są one przedstawiane i wykorzystywane do budowy nowego ładu społeczno-politycznego. Ostrzega przed polityką opartą na strachu i przed przekazywaniem coraz większej władzy instytucjom międzynarodowym czy korporacjom pod pozorem ratowania planety.

Nie stroni też od konkretnych danych i przykładów – analizuje koszty transformacji energetycznej, ryzyka związane z uzależnieniem od Chin w kontekście surowców strategicznych (np. litu, kobaltu), a także wpływ na ceny energii, dostępność żywności i swobodę gospodarczą. Książka zawiera liczne cytaty z polityków, naukowców i działaczy środowiskowych, często ujawniające ukryte motywy czy sprzeczności w ich wypowiedziach.

Książka nie dla każdego – ale potrzebna

„Zielone oszustwo” nie jest książką neutralną – to manifest w obronie wolności jednostki, gospodarki rynkowej i suwerenności państwowej. Jej język jest ostry, celowo prowokacyjny, miejscami nawet polemiczny. Ale właśnie dlatego warta jest uwagi – jako kontrapunkt do dominującego tonu debaty klimatycznej, który w wielu miejscach nabiera cech dogmatu.

Morano zachęca do refleksji: czy to możliwe, że słuszne postulaty ochrony środowiska stały się narzędziem dla realizacji zupełnie innych celów? Czy społeczeństwa są świadome kosztów i konsekwencji rewolucji, która dokonuje się na ich oczach?

W czasach, gdy „zielona transformacja” staje się hasłem ponadpartyjnego konsensusu, książka Marca Morano przypomina, że każde hasło – nawet najszlachetniej brzmiące – zasługuje na krytyczne spojrzenie. „Zielone oszustwo” to propozycja dla czytelników, którzy nie boją się zadawać trudnych pytań i szukają alternatywy wobec medialnych uproszczeń. To również ważny głos w obronie wolności słowa w świecie, w którym klimat staje się coraz częściej tematem tabu, a nie debaty.

Marc Morano (ur. 1968) to amerykański publicysta i komentator polityczny, aktywny uczestnik debaty na temat zmian klimatu i polityki środowiskowej. Ukończył nauki polityczne na George Mason University, a swoją karierę rozpoczął w mediach, współpracując m.in. z konserwatywnym komentatorem Rushem Limbaugh. Następnie pracował jako producent telewizyjny oraz dziennikarz śledczy.

W latach 2006–2009 pełnił funkcję dyrektora ds. komunikacji w Senackiej Komisji ds. Środowiska i Prac Publicznych (Environment and Public Works Committee), współpracując z senatorem Jamesem Inhofe’em. W tym okresie współtworzył dokumenty i raporty mające na celu przedstawienie alternatywnych stanowisk wobec dominującej narracji dotyczącej zmian klimatu. Jednym z najbardziej znanych był raport zawierający listę setek naukowców wyrażających sceptycyzm wobec tezy o antropogenicznym globalnym ociepleniu.

W 2009 roku Morano założył portal ClimateDepot.com, który funkcjonuje w ramach organizacji CFACT (Committee for a Constructive Tomorrow). Serwis koncentruje się na gromadzeniu i udostępnianiu informacji, analiz oraz komentarzy dotyczących polityki klimatycznej, energetyki, nauki i debat międzynarodowych. Climate Depot stał się jednym z głównych źródeł medialnych dla środowisk krytycznych wobec globalnych regulacji klimatycznych.

Marc Morano jest także autorem i producentem filmów dokumentalnych poświęconych zagadnieniom klimatycznym. W 2016 roku ukazał się film Climate Hustle, którego był narratorem, a w 2020 roku jego kontynuacja – Climate Hustle 2: The Rise of the Climate Monarchy. Oba filmy prezentują punkt widzenia krytyczny wobec powszechnie przyjmowanych polityk klimatycznych i analizują ich potencjalne konsekwencje społeczne oraz gospodarcze.

W 2018 roku opublikował książkę The Politically Incorrect Guide to Climate Change, w której zebrał argumenty przeciwko centralizacji polityki klimatycznej i regulacjom opartym na przewidywaniach modeli klimatycznych. Książka została poszerzona w kolejnym wydaniu o rozdział dotyczący tzw. Green New Deal. W 2022 roku ukazała się jego kolejna książka – The Great Reset: Global Elites and the Permanent Lockdown, w której analizuje przemiany społeczno-gospodarcze związane z pandemią COVID-19 i globalnymi projektami klimatycznymi.

Marc Morano jest regularnie zapraszany do udziału w debatach publicznych, występuje w mediach i bierze udział w międzynarodowych konferencjach. Jego działalność znajduje poparcie wśród osób i środowisk opowiadających się za wolnym rynkiem, ograniczeniem władzy centralnej i pluralizmem w dyskusji naukowej. Jednocześnie jego aktywność budzi kontrowersje i krytykę ze strony części środowisk akademickich oraz organizacji pozarządowych, co świadczy o jego istotnej roli w szeroko pojętej debacie o kierunku współczesnej polityki klimatycznej.